Ave! Dzisiaj temat nietypowy, ale ostatnio mam same dziwne pomysły na rozdziały. Od teraz jadę ze stałym formatem Pingwinowego kursu, czyli jeden temat - jedna część. Czasami będzie więcej tekstu, czasami mniej, czasami jakiś bonus, ale generalnie będę trzymać się planu.
Niedługo zacznę też serię Filozoficzny Pingwin, która będzie o wiele poważniejsza i w której będę poruszać ważne tematy.
Jak chcecie przeczytać o jakimś konkretnym temacie, to śmiało piszcie w komentarzach, albo na pw, Pingwin obiecuje, że nie będzie dziobał ( '' )>
Na barwach znam się całkiem nieźle, po pierwsze pod kątem artystycznym, po drugie jako kobieta (choć na wattpadzie to nic specjalnego), a po trzecie przez pryzmat zawodu. Jak po raz kolejny musiałam tworzyć prezentację o wpływie kolorów na odbiór produktu przez klientów, to myślałam, że wyrzucę komputer przez okno. Ale zaraz, czy pingwiny w ogóle widzą barwy? D:
Koniec tego kłapania dziobem, czas przejść do tych nieszczęsnych kolorów.
PS. Ten utwór w nagłówku nie został dodany przypadkowo. Włączcie, zrelaksujcie się i wizualizujcie sceny, które opisuję w dalszej części.
Niebieski
Z niebieskim kojarzą nam się jednocześnie smutek i błogość, marzenia i depresja. Daje nam poczucie stabilizacji, ale z drugiej strony jest to kolor nieba i wody, czyli wolności.
Co ciekawe, w Meksyku błękit to kolor żałoby, zaś w Iranie jest symbolem raju.
Jasny, głęboki błękit sprawia, że czujemy się szczęśliwi, pobudza nas do snucia planów, napawa optymizmem, w końcu to kolor letniego, bezchmurnego nieboskłonu. Wyobraź sobie, że leżysz na trawie, świeci słońce, śpiewają ptaki a nad tobą rozciąga się bezkresny błękit... Jesteś tylko Ty, natura i Twoje marzenia.
Z drugiej strony mamy jasny, szarawy niebieski. Kolor, który jednoznacznie kojarzy się ze smutkiem. Dlaczego? Ponieważ taką barwę przybiera niebo podczas deszczowych dni, kiedy nie otrzymujemy wystarczające ilości światła słonecznego, przez co zostaje zahamowana produkcja hormonów szczęścia.
Są jeszcze odcienie ciemne, jak indygo. Jeśli nie wiesz, co to za kolor, wygoogluj, ja poczekam. Już? I co myślisz, gdy patrzysz na grafiki w google? Zapewne ta barwa kojarzy Ci się z bezchmurnym wieczorem, nocnym niebem rozświetlonym milionami gwiazd. To kolor tajemnicy, luksusu i elegancji. Wyobraź sobie, że bierzesz udział w maskaradzie. Wokół jest mnóstwo bogato odzianych ludzi w misternie wykonanych maskach, a nad tobą rozciąga się gwiaździsty firmament. Wtedy pojawia się on, lub ona - osoba piękna i tajemnicza, ubrana w ten niesamowity, hipnotyzujący kolor. Podchodzi i patrzy na Ciebie spod ciemnoniebieskiej maski ze złotymi zdobieniami...
Pastelowy błękit daje poczucie bezpieczeństwa, przede wszystkim dzieciom. Może słyszałeś o ,,niebieskim pokoju''? Jeśli nie, to już tłumaczę. Jest to pomieszczenie, w którym dzieci są przesłuchiwane przez psychologów sądowych. Ściany w tym pokoju pomalowane są właśnie na pastelowy błękit, co pozwala dzieciom się wyciszyć, zrelaksować, pozbyć negatywnych uczuć oraz otworzyć się na psychologa i opowiedzieć mu o trudnych przeżyciach.
Zielony
Kolor życia, radości i energii, a równocześnie średniowieczny kolor śmierci. Zdziwiony? Też się zdziwiłam, gdy pierwszy raz o tym usłyszałam. Jednak po przeczytaniu o symbolice niebieskiego, powinieneś się domyślić, że wszystko jest zależne od odcieni.
W Japonii zieleń jest symbolem wiecznego życia, a w Islamie zbawienia duszy i raju. Dla Chińczyków jest to kolor hańby, a w Afryce Północnej korupcji.
Jasna, soczysta zieleń naturalnie przywodzi na myśl wiosnę. To kolor życia, świeżej trawy, młodych liści, odradzającej się natury. Jest to także kolor energii i optymizmu. Ten odcień daje nam uczucie szczęścia i motywację do działania. Gdy w słoneczny dzień stoimy na szczycie wzgórza i spoglądamy na rozległe, soczyście zielone łąki, to naprawdę można uwierzyć, że świat jest piękny.
Kolor morski (bądź turkusowy) to połączenie zieleni i błękitu. Jak sama nazwa wskazuje, kojarzy nam się z morzem. Jest to barwa inspiracji, skupienia i mistycznych mocy. Kojarzy się także z uzdrawianiem, duchową energią, wolnością i harmonią. Wyobraź sobie, że jesteś na wakacjach na tropikalnej wyspie. Turkusowa, krystalicznie czysta woda ma idealną temperaturę. Wokół unosi się delikatny zapach bryzy. Wchodzisz do morza, na nosie masz okulary do nurkowania. W końcu się zanurzasz. Wokół siebie widzisz całkowicie inny świat, turkusowe tło, a na nim kolorowe rośliny i setki małych żyjątek. Nie widzisz żadnych ścian, przed tobą bezkresne morze, nic Cię nie ogranicza. Jesteś tylko Ty oraz ten cudowny, życiodajny żywioł, który unosi i kołysze Cię lekko, dając Ci uczucie spokoju i lekkości.
Ciemna zieleń jest kolorem szczęścia i bogactwa, a wszystko przez czterolistne koniczyny. Moje pierwsze skojarzenie z tym odcieniem to Irlandia, rude karły, garnki złota i irlandzki taniec. Ciemnozielone są stoły do gier karcianych i bilarda oraz banknoty. Już powinieneś się domyślić, dlaczego.
Khaki, czyli zgniła zieleń, jak wskazuje nazwa, kojarzy się ze zgnilizną. Jest także kolorem maskującym, używanym przez wojska. Właśnie przez to khaki przywodzi nam na myśl brud, wojnę i śmierć. Gdy widzisz ten odcień, zapewne wyobrażasz sobie zmęczonych, rannych żołnierzy w okopach. Barwa zgnilizny może oznaczać także chorobę i nieczystość.
Żółty i pomarańczowy
Kolor Słońca, który z pewnością kojarzy Ci się z radością. I nic dziwnego, w końcu Słońce = hormony szczęścia, więc kolor żółty = szczęście.
Jaskrawa żółć doskonale kontrastuje i podkreśla inne kolory. Idealnie sprawdza się jako drobne elementy ubioru, np zdobienia wyszyte nicią w tym odcieniu. Ta barwa przywodzi na myśl także tropikalne klimaty (zapewne przez skojarzenie z cytryną) i daje poczucie bezpieczeństwa, dlatego idealnie sprawdza się w reklamach biur podróży.
Złoto to, jak nie trudno się domyślić, kolor elegancji, bogactw i prestiżu. Nawet nie muszę się rozpisywać, bo pewnie dobrze wiesz, że złote ozdoby pięknie podkreślają ubrania (oprócz dresów).
Pomarańczowy wywołuje taki sam efekt jak żółty, z tym, że bardziej, niż ze szczęściem, kojarzy się z egzotyką i ciepłem.
Żółty ma też swój negatywny wydźwięk. W wielu krajach uznawany jest za barwę tchórzostwa, skąpstwa i słabości. Dla kontrastu, w Japonii żółty oznacza odwagę. W Chinach jest to kolor cesarza, w Grecji symbolizuje smutek, a w Egipcie to barwa żałoby.
Czerwony
Czerwień jest kolorem pasji, miłości, życia, motywacji, krwi oraz agresji. Jest to barwa, która najmocniej działa na ludzi, najbardziej przyciąga wzrok. Jeden, drobny element w kolorze czerwonym potrafi rozświetlić obraz, nadać mu wyrazistości. Jednak zbyt duża ilość czerwieni męczy oczy, budzi agresję, powoduje dyskomfort i zdenerwowanie.
Jak już wspomniałam, jest to symbol pasji i miłości. Czerwień wzbudza w ludziach pożądanie, daje ciepło, uczucie bliskości i intymności. W końcu czerwone są róże - kwiaty symbolizujące miłość.
Czerwony przywodzi na myśl ogień. Niektórzy mogą powiedzieć, że pomarańczowy, ale ten kolor jest mieszanką czerwieni i żółci. Często mówi się o kimś, że ma gorącą krew, albo jest w gorącej wodzie kąpany. Z takimi osobami, pełnymi energii i zapału, ale także niecierpliwymi i nerwowymi, kojarzy się właśnie czerwień. Te cechy przypisuje się często osobom rudym, które kojarzą się z płomieniami - gorącymi, gwałtownymi i niemożliwymi do okiełznania.
Jako kolor krwi, czerwień symbolizuje życie. Przywodzi na myśl moc i energię, którą daje nam ten życiodajny płyn. Często ta barwa jest używana także w kontekście grozy i horroru, bo, choć krew to życie, nie lubimy na nią patrzeć, odrzuca nas sam widok i zapach tej substancji.
W Chinach i Indiach czerwień przywdziewają panny młode, gdyż w tych krajach jest to kolor obfitości, radości i energii. Za to w Afryce Południowej jest barwą żałobną.
Różowy
Delikatny i niewinny. Idealny kolor dla dorastających dziewcząt, podkreślający ich wdzięk i piękno. Niegdyś jednak było inaczej. Nie tak dawno, bo około 200 lat temu róż był kolorem dla chłopców, zaś dziewczynki ubierano w błękit. Dlaczego? Ponieważ różowy jest kolorem wyraźniejszym i odważniejszym, zaś pastelowy niebieski kojarzy się ze spokojem, cierpliwością i delikatnością.
Fioletowy
Kolor bogactwa, luksusu i elegancji, ale także duchowej energii. Z jednej strony fiolet to barwa tajemnicza, kojarzona z luksusowymi markami i przepychem, zaś w mistycyzmie fioletowa aura oznacza wysoki rozwój osobisty oraz mądrość.
Fiolet najczęściej kojarzony jest z dwiema grupami - szlachtą i duchowieństwem. Jest to barwa królewska, oznaczająca wysoki status społeczny i bogactwo, ale także kolor wiary, religijności i refleksji.
Jasny odcień fioletu - lawendowy - kojarzy się przede wszystkim właśnie z lawendą. Gdy tylko widzę ten kolor, od razu czuję miły, ziołowy, usypiający zapach. Dlatego lawendowy kojarzy się z delikatnością, ukojeniem, snem i marzeniami.
W Japonii fioletowy symbolizuje wysoką pozycję społeczną, zaś w Tajlandii nostalgiczne znaczenie fioletu nadało mu miano koloru żałobnego.
Brązowy
Jest to kolor natury, drewna i ziemi. Brąz, przez skojarzenie z drzewami, symbolizuje trwałość, solidność, stabilizację i bezpieczeństwo. Jest to barwa ludzi, którzy twardo stąpają po ziemi. Kojarzy się także z ciężką pracą, rodziną oraz pierwotnością.
Biały
Biały, jak pewnie wiecie z fizyki, jest mieszanką wszystkich kolorów. Ludziom kojarzy się z czystością, zarówno fizyczną, jak i duchową. Z tego powodu białe są ubranka do chrztu, alby komunijne oraz suknie ślubne. Jest także symbolem cnoty i dziewictwa.
Biel w znaczeniu duchowym jest kolorem boskim. Symbolizuje doskonałość, harmonię, idealne połączenie wszystkich elementów. Jest to także jeden z dwóch kolorów, którego nie możemy osiągnąć przez mieszanie barwników.
W znaczeniu ludzkim, biel kojarzy się ze sterylnością i porządkiem. Z tego powodu białe są laboratoria, gabinety lekarskie oraz pokoje wyciszenia.
W przeciwieństwie do naszych europejskich skojarzeń, we wschodniej kulturze biały jest kolorem śmierci i żałoby. Hindusi połączyli różne znaczenia tej barwy i jest u nich zarówno symbolem czystości i świętości, jak i smutku oraz śmiertelności. W Chinach jest to kolor dziewictwa, a z drugiej strony starości, w Japonii młodości i naiwności, zaś w niektórych afrykańskich kulturach biel jest barwą demonów :D
Czarny
Czarny jest przeciwieństwem bieli. Nie jest kolorem, jest brakiem barw. W kulturze europejskiej czerń kojarzy się z ciemnością i pustką, a pod kątem religijnym, ze śmiercią, grzechem, piekłem i brakiem boga. W Chinach jest to kolor szczęścia, a w kulturze Indian życia. Egipcjanie również postrzegają czerń jako barwę życia, a także odrodzenia, zaś w Japonii oznacza dojrzałość i doświadczenie życiowe.
Czerń nie ma jedynie negatywnych skojarzeń. Jest uznawana za barwę elegancką i tajemniczą. Każda kobieta wie, że czarne ubrania optycznie wyszczuplają :) Jest to także barwa ludzi silnych, władczych i niezależnych.
Depresyjne działanie czarnego spowodowane jest faktem, że jest to brak kolorów. Ciemność to nic innego jak brak światła, które jest niezbędne do życia i wytwarza hormony szczęścia. Dlatego otaczanie się czernią może powodować uczucie smutku i pustki. Jeśli jednak połączymy czarne elementy z bielą oraz dodamy do tego czerwone akcenty, otrzymamy kompozycję budzącą uczucie ładu, elegancji i czystości.
Po co pisarzowi kolory?
Na koniec małe wyjaśnienie, bo może ktoś się zdziwi, że w poradniku o pisaniu piszę o kolorach. Gdy czytasz książkę, widzisz przygody swoich ulubionych bohaterów jako film, prawda? W literaturze nie chodzi tylko o opowiadanie historii, ale także o wzbudzanie emocji oraz pobudzanie czytelników do refleksji.
Jak widzisz, kolory mają różne znaczenia. Jeśli użyjesz ich umiejętnie, pomogą Ci one wzbudzić u czytelnika określony nastrój, zbudować klimat. Fani Twoich opowiadań mogą nie zdawać sobie z tego sprawy, ale, gdy będą wyobrażali sobie opisywane przez Ciebie miejsca i postaci, ich kolorystyka będzie podświadomie działać na wyobraźnię i postrzeganie poszczególnych scen.
Ta sama scena opisana w dwóch różnych sceneriach będzie miała całkowicie inny wydźwięk. Spróbuj napisać krótki dialog między bohaterami, w którym naładowanie emocjonalne nie będzie podane wprost, lub nie będzie go wcale. Może to być na przykład rozmowa o pogodzie.
Jeśli postaci rozmawiają, siedząc na łące wśród soczyście zielonej trawy, wpatrując się w bezchmurne, błękitne niebo, ta scena będzie odebrana jako pozytywna. Czytelnik ujrzy ich jako parę, bądź przyjaciół, którzy są tak blisko, że nawet zwykła rozmowa o pogodzie sprawia im przyjemność.
Z drugiej strony, jeśli umieścisz bohaterów w ponurym, starym domu, gdzie czekają na koniec deszczu, ta scena wyda się smutna i zostanie odebrana negatywnie. Czytelnik wyobrazi sobie parę, która jest sobą znudzona, a także zirytowana złą pogodą tak bardzo, że nie potrafią już ze sobą rozmawiać.
Stereotypowo postrzegamy ludzi przez pryzmat barw. Blondynów widzimy jako ludzi wesołych i delikatnych, a niektórzy uważają, że blondynki są mniej inteligentne. Przepraszam wszystkie jasnowłose niewiasty, nie ja to wymyśliłam, sama mam włosy w ciemnym odcieniu blondu. Za to rudzi są uznawani za osoby z mocnym charakterkiem, zadziorne i wredne. Rudych również przepraszam, wiedzcie, że uwielbiam ten kolor ;)
Tak samo jest z kolorami oczu - osoby brązowookie kojarzą nam się z ciepłem i stabilnością, błękitne oczy z marzycielstwem i delikatnością, zielone z ciekawością świata i energią, zaś szare z powagą i mądrością.
Dlatego dzisiejsza lekcja brzmi: używajcie kolorów, aby działać na wyobraźnię czytelników, budować klimat oraz nadawać przedmiotom symboliczne znaczenie. Większość ludzi nie zdaje sobie z tego sprawy, ale kolorystyka sprawia, że odbieramy daną osobę, miejsce, lub scenę w konkretny sposób.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz